Martesa e palumtur e Stanishit

Në fillim ishte dashuria e kapitenit të Zetës për një grua që nuk e kishte parë kurrë. Dashuria e saj nisi si një kureshtje, ditën kur dëgjoi se një djalë fisnik, përtej detit, marrosej për të. Kishte qeshur me gjithë shpirt. Pastaj pyeti cili ishte. Ajo që mësoi, e shndërroi kureshtjen e saj në një dëshirë përvëluese dhe shpresëhumbur për të qenë me të. Në javët që pasuan, vajza ra pre e një çmendurie mizore e të ëmbël. Ai i kishte rrëmbyer deri edhe frymëmarrjen. E ndiente se nga dalldia për të, nuk merrte më frymë si më parë…