Belladona

Andreas Banit, shkrimtar dhe psikolog, një intelektual i mbushur me dëshirën për të jetuar, i merr jeta një drejtim të papritur, kur e nxjerrin me detyrim në pension, sepse refuzon të flirtojë me intelektualizmin e rremë të kohës. Por, përveç pensionit të mjerueshëm e të padëshiruar, mëson se është shumë i sëmurë. E teksa gërmon në të shkuarën, ndeshet me histori padrejtësish ndaj të persekutuarve dhe të pafuqishmëve. Në këtë proces të pakompromis merret me shtjellimin e tabuve të ndryshme dhe na shpalos botën e sotme, gati të çhumanizuar, ku pleqëria dhe sëmundja konsiderohen si diçka e turpshme dhe ku kinse ekziston rinia e përjetshme. Në këtë roman kaq elegant dhe të mençur, Daša Drndić trajton me guxim temat e sëmundjes, të pamundësisë për të jetuar dhe të pamundësisë për të vdekur.